Τις νύχτες έστηνα οδοφράγματα στον εαυτό μου
πάλευα με την υπερηφάνεια μου
το μαχαίρι λαμποκοπούσε στο σκοτάδι
με καλούσε
φοβόμουν αλλά πήγα
Κι από τα μάτια των παιδιών
τα όμορφα κορμιά -κορμιά φασιστικά-
παγιδεύτηκα
νικήθηκα από το μοναδικό τους όπλο
που το προσκυνάς
την ώρα της μάχης με την ηδονή
τη στιγμή που το σπέρμα του
ξερνάει την αδιαφορία του
για την κραυγή σου.
Πάολα, Σαλτάρισμα, εκδόσεις ΣΙΓΑΡΕΤΑ, Αθήνα, 1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου