Στα ερείπια του χρόνου ελλοχεύει η Άνοιξη
Κλώθεται ο μίτος της φθοράς κι ανοίγει
Νέος κύκλος, το χώμα αργεί κι υπνοβατεί η πέτρα
Μια νεκρική Ερέτρια περιμένει μητρική
Να προσαράξει η γύρις των σωμάτων στο νερό
Σ’ ευδόκιμο ταξίδι μνηστευμένω
Λανθάνοντας παρόντες από καταβολής δρόσου
Αλέθουμε στη μνήμη το άρωμα της γονιμότητας
Αντέχουμε στο χώμα να χωνεύει βήματα
Η υγρασία που απλουστεύει χάδια
Στο θήλυ κλίμα του κορμιού της αληθεύει η Άνοιξη
Και παραθέτει εκ βαθέων ένα σώμα γεύμα
Ανακαλώντας άγνωστη πορεία φυσική
Εμείς ως ζωντανοί θα χαιρετάμε, νεύματα ανέμου
Με λίγο έλαιον φως θ’ αποκαλύπτουμε τη μέρα
Από καταβολής δρόσου, Καστανιώτης 1991, 1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου