Νάνος Βαλαωρίτης - Κύριο σώμα [VI]

Σ' ένα τοπίο μακρινό ασύχναστο από γράμματα

Σε άφησα με άφησες ποιος άφησε τον άλλον

Τον άλλον ποιος πρωτάφησε σαν άγγιγμα θανάτου

Μες στ' άγραφα διαστήματα στα κεφαλαία ανάμεσα

Γράμματα ευχητικά που τίποτα δεν λέγανε

Νοήματα ψιλά ψιλά μες στου χρυσού τα φύλλα

Ή της κλωστής το πέρασμα στο μάτι της βελόνας

Ποιος ήταν που δεν ήτανε στην τελευταία συνάντηση

Εκείνος που δεν έβλεπε τον άλλον όπως ήταν

Αυτός που αποξενώθηκε στα μάτια του άλλου πρώτος

Σαν να μην είμαστε από κατιτί που ΄ναι και κάτι άλλο

Αφού για να γνωρίσουμε ο ένας του άλλου το άλλο

Πετάμε οτιδήποτε πίσω από αυτό που ήταν -

Εγώ το πανωφόρι μου με τα παλτά στην είσοδο

Εκείνη το φουστάνι της χωρίς να βάλει άλλο

Δείχνοντας ένα πρόσωπο που είναι όπως δεν είναι

Που ξαφνικά σκοτείνιασε όπως το μαύρο σύννεφο

Τον άλλον ποιος πρωτάφησε σε μια καμπή του δρόμου

Με υπόσχεση να ξαναρθεί ενώ ποτέ δεν ήρθε

Τη σύγκρουση αποφεύγοντας το πάτημα ενός φρένου

Περίπατος που τέλειωσε μια Κυριακή με κλάματα

Το στράγγισμα το σταθερό μιας βρύσης όλη νύχτα

Το στύψιμο του λεμονιού τ' άδειασμα μιας κανάτας

Σχήμα του απροχώρητου μέσα σε μια κουβέρτα

Νάνος Βαλαωρίτης, Ποιήματα,2 (1965-1974), εκδ.Υψιλον, 1987.