Τόσα καλὰ ἔχει ἡ ἐποχή μας
μά, πρὸς τὸ παρόν,
γιὰ τόσο λίγους.
Πόσοι χωρὶς γιατροὺς
καὶ φάρμακα
τὰ ψιλοβολεύουν ἢ
νὰ πεθάνουν κινδυνεύουν.
Ἄλλοι μονάχα μὲ τὶς βασικὲς σπουδὲς
στὶς πόλεις κι τὶς ἐπαρχίες.
Οἱ νέοι μὲ ἡμιαπασχόληση
ἢ καὶ καθόλου.
Μεσήλικες χάνουν τὴν δουλειά τους
κάθε μέρα.
Γέροι μὲ συντάξεις πενιχρὲς
ἢ καὶ χωρίς.
Συγγραφεῖς ἄνευ ἐκδότη
καθὼς ἐκδοτικοὶ οἶκοι κλείνουν
ἢ λειτουργοῦνε μὲ κυκλώματα.
Δὲν εἶναι λίγοι οἱ
ἀναλφάβητοι στὸ διαδίκτυο.
Ὑποβαθμισμένη
ἡ ἀνθρωπιστικὴ παιδεία.
Κάποιοι ψάχνουν
στὰ σκουπίδια γιὰ φαΐ
ἢ ὑποσιτίζονται.
Γυναῖκες
κακοποιημένες, βιασμένες.
Παιδιὰ σὲ ἐκμετάλλευση.
Ἐπιστήμονες σὲ ἀνεργία
ἢ μὲ περικοπὲς στὰ
ἐρευνητικὰ προγράμματα.
Πόσα πνεύματα μικρά,
μεγάλα ἢ μεσαῖα
ξεχασμένα
ποῦ, ὅμως, ὅλα ἔχουν
κάτι νὰ προσφέρουν.
Εἴμαστε ἀκόμη
μακριὰ ἀπὸ τὸ ἰδανικό…
Παρουσίες-Απουσίες, 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου