Λάμπρος Σπυριούνης - Η δυσκολία της ποιήσεως

Ασχολούμαι με την «ποίηση»

Δεν θα πει ασχολούμαι με την ευκολία

Δεν θα πει είμαι οκνηρός.

Θα ισχυριστείς και θα μου αντιτάξεις

Τί δουλειά θέλει η ποίηση

Μπροστά στην εργασία μυθιστοριογράφου.

Ραθυμία συναφιού, νωχέλεια της κάστας·
Έτσι θα μου πεις· τεμπέλης και στην τέχνη.
Αλλά μονάχα εγώ γνωρίζω· στο πετσί μου

 

Ισόβιο, έγχρωμο το τατουάζ της δυσκολίας.

Ασχολούμαι με την ποίηση

Δεν θα πει ασχολούμαι με την ευκολία.

Πρώτα απ' όλα περνούν οι ώρες χωρίς να νιώσω
Πότε ξημέρωσε και πότε θα βραδυάσει
Πότε οι πόνοι στη μέση στα νεφρά.

Εκεί επωάζεις τριάντα σαράντα μέρες

Για ένα ποίημα λιγνό, δέκα τόσους στίχους
Για το σονέττο « Της Αγάπης» που 'ταξες

Και κει σου βγαίνει τζούφιο αυγό για πέταμα·
Τσαντισμένος τ’ αφήνεις για μέρες, για καιρό·

Πιάνεις το άλλο, την «Αφροδίτη στο Νερό»

 

Και πάλι επιστρέφεις και πάλι τα νεύρα μου.

Για ποια δουλειά μου τσαμπούνας

Σε λίγο θα σε δω και στις πορείες, σ' έχω ικανό.

Ρεπό – αργίες – υπερωρίες θα γράφει το πανώ.
Εγώ μιλώ από το κάτεργο
Και σου φωνάζω για δουλεία.

Ασχολούμαι με την ποίηση

Δεν θα πει ασχολούμαι με την ευκολία.

Πρώτα απ' όλα δεν θα καταλάβεις πότε

Ξημέρωσε πότε έγινε απόγευμα η ζωή

Και τότε εύκολα επάνω στο χαρτί

Οι αναμνήσεις μόνες τους θα σε βοηθήσουν.

Δύο ώρες θα’ ναι αρκετές για να αντιγράψεις
Το ποίημα που σου ’γραψε η ζωή.

Λάμπρος Σπυριούνης

Πηγή: https://www.poeticanet.gr/dyskolia-poiisews-a-654.html?category_id=210