Ο Κώστας Μόντης προς τη ζωή

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΣΤΙΓΜΕΣ” (1958)

Η ΖΩΗ

Αν ήξερες πως άρχιζες κάτι άλλο!

Μα εδώ πέρα ξαναρχίζεις μια ιστορία γνωστή,

μιαν ιστορία πεπατημένη.

Αυτό είναι που δε σ’  ελκύει.

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΠΙΚΡΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΕΑΥΤΩ” (1975)

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, Ι

Παρολίγο να σε πιστέψουμε!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, ΙΙ

Παρολίγο να μας τρομάξεις!

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΕΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΤΗ…” (1970)

ΖΩΗ, Ι

Μόλις σφυρηλατηθούμε,

μόλις ωριμάσουμε,

μόλις της είμαστε επικίνδυνοι.

καλεί το θάνατο!

 

ΖΩΗ, ΙΙ

Αν δεν μας έπαιρνε ολωνών τον αέρα απ’  την αρχή-αρχή!

 

ΖΩΗ, ΙΙΙ

Εμάς βρήκες, βρε ζωή;

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΝ ΕΙΝΑΛΙΗ ΚΥΠΡΩ” (1974)

ΖΩΗ, Ι

Τελοσπάντων την ανεχόμεθα

όχι όμως και να επωφελείται!

 

ΖΩΗ, ΙΙ

Δεν είν’  εμείς, εκείνη τρέμει μη μας χάσει.

Να το ξέρει πως το ξέρουμε!

 

ΖΩΗ, ΙΙΙ

Πότε μας προσπέρασε και δεν προσέξαμε,

σε ποια στιγμή επωφελήθηκε και μας προσπέρασε,

ποια στιγμή που κοιτάζαμε αλλού;

 

ΖΩΗ, ΙV

Ας μην τη λέμε έτσι ανεξέλεγκτα “σκληρή”,

έχει κι αυτή τις ευθύνες της. 

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΠΙΚΡΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΕΑΥΤΩ” (1975)

ΖΩΗ, ΙΙΙ

Ναι, αλλά γιατί κρατάμε όλοι το ίδιο εισιτήριο;

 

ΖΩΗ, V

Λογαριάσατε καλά τον οβολόν σας

στον περιφερόμενο δίσκο της,

λογαριάστε τον καλά εις μέγεθος, εις αξίαν, εις ποιότητα, εις σπάνιν,

γιατί δεν έχει δικούς της πόρους, 

γιατί απ’  τους εράνους μας συντηρείται. 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, I

Έπεσες ακριβώς στην περίπτωση!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, II

Συνεννοηθήκαμε καμιά φορά εμείς οι δυο

και θα συνεννοηθούμε και τώρα;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, III

Από τέτοια εσύ, πουλάκι μου!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, IV

Εδώ που τα λέμε έχεις πάντα το ξιδάκι σου!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, V

Τι έχουμε πια να πούμε οι δυο μας; 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, VI

Ξέρω, δε μου πέφτει λόγος,

δεν μου πέφτει, ως συνήθως, λόγος.

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, VII

Όμως να μαζέψεις τα νευράκια σου, ακούς;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, VIII

Εσύ θα μου πεις τι να κάνω;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, IX

Σιγά μη σε πιστέψουμε!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, X

Μη μου κάνεις τέτοια εμένα!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, XI

Θα φάμε τα μουστάκια μας καμιά μέρα εμείς οι δυο!

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, XII

Είσαι έτοιμη να μιλήσουμε σοβαρά; 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, XIII

Μη μας κορδώνεις και ξέρουμε δα την ιστορία σου,

μη μας κορδώνεις και ξέρουμε το παρελθόν σου,

ξέρουμε το γενεαλογικό σου δένδρο. 

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΚΥΠΡΟΣ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ” (1976)

ΖΩΗ, Ι

Απλώς προσπαθείτε να μη σας καταλαμβάνει εξ απίνης

τίποτ’ άλλο.

 

ΖΩΗ, ΙΙ

Η αλήθεια είναι πως ποτέ της δε μας ανακάλεσε σε τάξη

για να μάθουμε να προσέχουμε.

Κάτι σπασμωδικές μονάχα επιπλήξεις,

διφορούμενες,

κάτι επαμφοτερίζοντες. 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, Ι

Άντε τώρα να βρεις λογαριασμό

ποιος απ’ τους δυο μας

παρέβηκε πρώτος την εκεχειρία. 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ, ΙΙ

Όμως εσύ εκεί, επί το έργον, έτσι; 

 

ΖΩΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Μπορεί να ‘ν οι μόνοι που παραπονούνται

μα είναι κι οι μόνοι που σ’ αγάπησαν τόσο πολύ. 

 

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΕΟΣ

Εκείνος απλώς σ’ έφτιαξε, τίποτ’ άλλο.

Την ευθύνη σου εμείς την επωμιστήκαμε,

εμείς σε μεγαλώσαμε. 

 

ΖΩΗ, VIII

Να ξέρετε πως στον αιφνιδιασμό βασίζεται,

πως ο αιφνιδιασμός είν’  το χαρτί της. 

 

ΖΩΗ, Χ

Όμως κι εγώ την παρέλαβα καλά στους στίχους μου, ε;

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΚΥΠΡΙΑ ΕΙΔΩΛΙΑ” (1980)

ΖΩΗ, Ι

Όσο γι’  αυτό, μας έδωσαν πρώτη σειρά

να παρακολουθούμε πιο άνετα την παράσταση,

όσο γι’  αυτό, μας έδωσαν πρώτη σειρά

να τα βλέπουμε όλα!

 

ΖΩΗ, ΙΙ

Μη σηκώνετε χέρι. 

Όταν έρθει η σειρά σας, θα σας φωνάξουν. 

 

ΖΩΗ, ΙΙΙ

Κάποια προδοσία υπήρχε

γιατί μας έπιασε απ’  εδώ, μας έπιασε απ’ εκεί

μας ανέστρεψε,

έψαχνε τις τσέπες μας,

μας έκανε φύλλο και φτερό. 

 

ΖΩΗ, IV

Περίεργο να μας παρατήσει έτσι ξαφνικά,

περίεργο έτσι ξαφνικά ουκ οίδα τον άνθρωπο.

 

ΖΩΗ, V

Κάναμε λάθος

και κατεβήκαμε μια στάση πριν.

 

ΖΩΗ, VI

Την πατήσατε, λοιπόν, κι εσείς την πεπονόφλουδα;

 

ΖΩΗ, VII

Μην απομονώνετε μια παράγραφό της,

μην απομονώνετε μια φράση της,

πάρτε την ως σύνολο. 

 

ΖΩΗ, VIII

Δεν έχει σημασία που δε σας βρήκε στο σπίτι. 

Θα περάσει και θα ξαναπεράσει. Έννοια σας. 

 

ΖΩΗ, IX

Έχει κι αυτή τα προβλήματά της

έχει κι αυτή τις ευθύνες της,

μην την παρεξηγείτε. 

 

ΖΩΗ, X

Είν’  εύκολος ο έλεγχος. 

Ελάτε, όμως, κι εσείς στη θέση της. 

 

ΖΩΗ, XI

Ναι, που θα μ’ άφηνες,

ναι, βέβαια, που θα μ’  άφηνες!

 

ΖΩΗ, XVII

Είμαι περίεργος να ‘ξερα

τι κάδρα θ’ αναρτήσει στη Μεγάλη της Αίθουσα

όταν όλα τα κατ’ άνθρωπο θα ‘χουν τελειώσει,

είμαι περίεργος να ‘ξερα

τι κάδρα θ’ αναρτήσει στο Ηγουμενείο της,

όταν όλα τα κατ’ άνθρωπο θα ‘χουν γίνει ανάμνηση.

 

ΖΩΗ, ΧΧ

Ανώριμους μας περιθάλπει,

ώριμους ούτ’ ένα γλίστρημα δε μας χαρίζει. 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗ, Ι

Τ’ ήταν κι αυτή η ξεναγός που μας έδωσες

να μας επισημαίνει επίμονα

τα πιο ασήμαντα “αξιοθέατα”,

τ’ ήταν αυτή η ξεναγός

να μας κατατρίβει επίμονα

με τα πιο ασήμαντα “αξιοθέατα”;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗ, ΙΙ

Τι νομίζεις ότι διεκπεραιώνεις μέσω μου,

ειλικρινά πες μου – έτσι μεταξύ μας – 

τι νομίζεις ότι διεκπεραιώνεις μέσω μου;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗ, ΙΙΙ

Όχι, δεν είν’  αόριστα κι ανεύθυνα που μιλώ.

Αν θες στοιχεία, είμαι έτοιμος να σου δώσω,

αν θες λεπτομέρειες, είμαι έτοιμος να σου δώσω. 

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗ, IV

Το ξέρεις πως δε σ’ αναγνωρίζω πια;

 

ΠΡΟΣ ΖΩΗ, V

Με μη παρεξηγείς, στίχους έγραφα. 

Ασφαλώς και ξέρω πως εσύ θα γελάσεις τελευταία!

 

ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, Ι

Και να το ξέρετε κι αυτό:

είσαστε οι μόνοι σ’ ολάκερο το βασίλειο

που διαμαρτυρόσαστε,

είσαστε οι μόνοι που σηκώνετε παντιέρα,

είσαστε οι μόνοι που κάνετε φασαρία.

Ευτυχώς που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν. 

 

ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΙΙ

Πότε σας υποσχέθηκα,

πού σας ήξερα πριν;

Εδώ πέρα γνωριστήκαμε. 

 

Η ΖΩΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Ας μην τις αποκαλούμε έτσι επιπόλαια “νίκες”.

Ας μην ξεχνάμε πως εκείνη δουλεύει μακροπρόθεσμα,

πέρα από το μυαλό μας,

πέρα από τα “πετάγματά” μας,

σ’ άλλο επίπεδο, σ’ άλλο τόξο. 

 

ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ

Είναι όμως η συμπεριφορά της απέναντί τους!

Ούτ’ ένα τόσο δα πρόσχημα δεν τηρεί πια,

ούτε τόσο δα τους τύπους. 

 

ΖΩΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ναι, μα δεν είν’ ίσος ο κίνδυνος. 

Τι διακινδυνεύεις εσύ και τι εκείνη,

σε ποιο τόξο κινείσαι εσύ

και σε ποιο εκείνη;

Πηγή:https://antonispetrides.wordpress.com/2014/03/01/montis-pros-zoi/