Μισή κουβέρτα κάτω, μισή επάνω· πυρετός· τσιμέντο· υγρασία·
τα ιδρωμένα μαλλιά· οι επιγραφές στους τοίχους χαραγμένες
με το νύχι –
ονόματα, χρονολογίες, μικρές υποθήκες· κείνος ο ίδιος εφιάλτης
με το ίδιο κλεφτοφάναρο ανοίγοντας τρύπες: »απόψε», «απόψε»,
«το χάραμα, αύριο». Ποιός θα μείνει να μας μνημονέψει
σαν θ’ ακουστεί το κλειδί στην κλειδαριά, κι η μεγάλη αλυσίδα
θα σέρνεται στο απέραντο άσπρο, όπου σ’ ένα σημείο,
προς το πλάι,
καπνίζει ακόμη μόνο του το τελευταίο μας πεταμένο τσιγάρο.
Από την ποιητική συλλογή «Διάδρομος και σκάλα».
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 238.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου