Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα

 Δεν την ελέγχω την αγάπη μου

Εκεί που σε χαϊδεύω

θα σε πνίξω.

Δεν την ελέγχω την αγάπη μου.

Τόση στοιβαγμένη τρυφερότητα

κάνει τα δάχτυλά μου επικίνδυνα.

*******************************************

Αστικά λεωφορεία

Χρόνια τώρα
πηγαινοέρχονται φορτωμένα.

Κανένα τους δε σκέφτηκε

να βγει απ' τη γραμμή.

*******************************************

Οι δύο λέξεις

Θ’ αρχίσω με τη λέξη έρωτας
και θα τελειώσω
με τη λέξη χώμα.

Τις ενδιάμεσες,

θαρρώ πως τις μαντεύετε.

*******************************************

Συρρίκνωση

Κάθε μέρα που περνά
μαζεύω και περισσότερο.
Λιγοστεύω, λιγοστεύω

ώσπου θα γίνω
η μαύρη κουκκίδα

κλείνοντας τη μικρή μου πρόταση.

*******************************************

Μέρες του '50

Επιστροφή σε χρόνια φτώχειας:
ασπρόμαυρη ζωή,
γεμάτη αξιοπρέπεια -
πού η σημερινή υπερπληθώρα.
Οι απολαύσεις μας λιτές:
κάνας Καβάφης,
κι αυτός δυσεύρετος.

*******************************************

Έρωτας

Στην πρώτη επαφή που είχαμε,
μιλήσαμε όπως δυο ξένοι
για πράγματα διάφορα σχεδόν.
Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο,
με κάποια στη φωνή μας διαφορά,
ένα χρωμάτισμα.
Ώσπου στην Τρίτη,
τα λόγια μας ακολουθούσαν παύσεις –
εκείνες οι γλυκές σιωπές
του έρωτα.

*******************************************

Μοναχικοί ταξιδιώτες

Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:
κατά κανόνα σιωπηλοί,
πιάνοντας θέση σε παράθυρο.
Δεν έχουνε αποσκευές,
δεν έχουνε κανέναν να τους περιμένει.
Συνέχεια κοιτάζουν έξω.

Αν κάποιος τους ρωτήσει που πηγαίνουνε,
μοιάζουν σα να 'ρχονται από μακριά.
σα να μην έχουν καταλάβει την ερώτηση.

*******************************************

Έφυγε

Έφυγε.
Το άρωμά της,
πάλεψε μες στην κάμαρα για λίγες μέρες
κι ύστερα έσβησε.

Την ίδια τύχη θα 'χουν και τα μάτια της,
καθώς και η γλυκιά φωνή της.

Τόσος έρωτας
και να καταβροχθίζεται!

*******************************************

Να με αφήσεις ήσυχο

Σταματά να έρχεσαι στον τάφο μου.
Λουλούδια πάνω μου δεν θέλω.
Και πρόσεξε:
το στήθος σου καθώς σκύβεις
ακουμπά τη πλάκα μου.

Μπήκα εδώ να ησυχάσω.