Μες σε έξι χρόνια πώς ανδρώθηκαν οι κήποι,
πώς φούντωσε η μικρή πορτοκαλιά,
πώς μεγαλώσαν τα όνειρα στων κοριτσιών τα μάτια…
κι εγώ πάλεψα έξι χρόνια σα θηρίο για να ξεχάσω,
πάλεψα έξι χρόνια για ν’ αλλάξω- τίποτε δεν άλλαξε.
Η ίδια γεύση στο στόμα μου,
η ίδια βουή στα μάτια μου,
η ίδια πληγή μες στην καρδιά μου και σε κάθε πόρο του κορ-
μιού μου
πάντοτε ένα μικρό παιδί πονάει και κλαίει…
Βύρων Λεοντάρης, Ψυχοστασία, ύψιλον/ βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου