Και τι που σωπαίνεις σα θεός
τι που σαν άγγελος μού παίρνεις την ψυχή μου
νυχτώνει και πάνω στη μικρή οθόνη
με λέηζερ σε διαλύω στα καθέκαστά σου
στο μπλε σε χάνω
λιποθυμώ στο κίτρινο
όταν το ρεύμα με τινάζει
όταν ο ίλιγγος φτάνει στο κόκαλο
στη χούφτα σε διαχωρίζω στις τρεις φάσεις σου
από τους τρεις βαθμούς της ελευθερίας σου
σε παίρνω και αχνίζω
ούτε πουλί
ούτε χελιδόνι
για να μην κάψω τα πόδια μου πετάω
το πιο απλό πράγμα του κόσμου είναι
να μην μπορείς να κάνεις αλλιώς
Λέηζερ, 1989
Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/pegkli-giolanta/688-leizer/1682-leizer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου