Γιολάντα Πέγκλη - Ιστορία με αρχή και τέλος [III]

Όσο ερχόσουν ήσουν εσύ

όταν ήρθες, όχι

έλειπε εκείνο το

που άπλωνα το χέρι και δεν το 'φτανα

και που δεν είχα υπερασπιστεί

όσο της άξιζε τη μοναξιά μου

αν και εσοχή, άδειαζα.

έστρωνα τραπέζι

άνθρωπος δε ζύγωνε τέτοιο απόκρημνο κάλεσμα

μέναν άδειες οι καρέκλες

παρ' όλες τις τεχνητές εξάψεις

στράγγιζαν οι καλοί τρόποι μου

σε χωνί από εφημερίδα.

Πλάνες σημαδεμένες εξ' αρχής

περιπλανήσεις

σε ολοένα πιο μικρούς κύκλους.

(Ας σταθούμε εδώ)

Πηγή: Ας σταθούμε εδώ, Γαβριηλίδης 2004