ΗΡΘΑΜΕ
Χωρίς περιττές αποσκευές ήρθαμε πια
στο δικό μας σπίτι.
Δεν έχει θεμέλια το σπίτι αυτό
καράβι είναι
ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει.
Χωρίς καν χάρτες και πυξίδες.
Το αγέρι εδώ είναι καθαρό
η ανάσα αβίαστα συμβαίνει.
Και είναι ήρεμα.
Πλέει το σκάφος, λες, μόνο του.
Ακόμα κι αν αλλάζει ο καιρός,
άκοπα το ταξίδι συνεχίζει.
Ξέρει καλά το αγέρι
σε ποιον απάγκιο όρμο να σε πάει.
Εκεί είναι ήρεμα.
Καμιά φορά
το βλέμμα γυρίζει προς τα πίσω.
Εκεί που ο έρωτας φάνταζε λύτρωση
και τα βιβλία γνώση.
Παλιές συνήθειες…
Ταραχές, ελπίδες, ψευδαισθήσεις.
Άσε λοιπόν τον άνεμο να σε πάει όπου σε πάει..
Ξέρει.. Και είναι ήρεμα.
⁜
ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
Η Νύχτα γλιστράει σε άδειους δρόμους .
Ελάχιστοι περιπατητές απόμειναν
να σεργιανούν αγνάντι απ’ το φεγγάρι.
Αυτοί που δεν ξέρουν - όπως οι ποιητές -
να ονειρεύονται
σ’ ένα κλειστό δωμάτιο.
Με νοτισμένα τα μαλλιά απ’ το μυστήριο
αφήνονται στη μαγεία
του βραδινού σκηνικού του κόσμου..
…………………………………………………
Κάποιοι, σαν υπνοβάτες τριγυρνούν
-οι πιο θλιμμένοι-
κι άλλοι , οι πιο ονειροπόλοι
πατούν σ’ ουράνιες σκαλωσιές
και ταξιδεύουν ανάμεσα στ’ αστέρια.
Με μάτια ορθάνοιχτα κοιτούν
το θαύμα του διάστικτου ουρανού,
κι αναρωτιούνται…
Ύστερα, αφού
η απληστία των ματιών κοπάσει
σιωπηλοί, κι απληροφόρητοι,
γυρίζουν στα στοργικά κρεβάτια τους,
ανεξήγητα χαρούμενοι, σαν παιδιά.
Λες κι εδώ, στο σπίτι τους
με τα απόμακρα γαυγίσματα
και το άρωμα του γιασεμιού
να εισβάλει απ’ τη βεράντα
εδώ, απλά ανασαίνοντας της γης τη μυρωδιά
να γεύονται ολάνοιχτο το νόημα της ζωής.
Άδειασε το μυαλό τους πια από ερωτήματα.
Όλα απαντήθηκαν
απ' την Σιωπή του Αόρατου.
………………………………………………………
Και η Νύχτα στους άδειους δρόμους συνεχίζει να γλιστρά.
⁜
TABULA RASA
Τι ταξίδι κι αυτό!
Να σου έχει σβηστεί η μνήμη
του τόπου εκκίνησης
και του τόπου προορισμού!
⁜
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Έρχεσαι να ταξιδέψεις
στον κόσμο των εικόνων.
Ποιος ξέρει τι περίμενες!
Αλλά έτσι τελειώνουν τα ταξίδια εδώ.
Βρίσκεις αυτό που κατά βάθος έψαχνες.
Το πρόσωπό σου να σε κοιτάζει
μέσα απ’ τα μάτια του άλλου.
⁜
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ.
Κι ας πήραμε τους μεγάλους δρόμους
το ξέραμε πώς δεν βγάζουν πουθενά.
Το έχουν πει και οι σοφοί.
Η χώρα που δεν είναι πουθενά
είναι η αληθινή πατρίδα.
Κυριακή Καρσαμπά
Δημοσιεύτηκαν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Απίκο και αντλήθηκαν από το προφίλ της ποιήτριας στο FB.
Χωρίς περιττές αποσκευές ήρθαμε πια
στο δικό μας σπίτι.
Δεν έχει θεμέλια το σπίτι αυτό
καράβι είναι
ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει.
Χωρίς καν χάρτες και πυξίδες.
Το αγέρι εδώ είναι καθαρό
η ανάσα αβίαστα συμβαίνει.
Και είναι ήρεμα.
Πλέει το σκάφος, λες, μόνο του.
Ακόμα κι αν αλλάζει ο καιρός,
άκοπα το ταξίδι συνεχίζει.
Ξέρει καλά το αγέρι
σε ποιον απάγκιο όρμο να σε πάει.
Εκεί είναι ήρεμα.
Καμιά φορά
το βλέμμα γυρίζει προς τα πίσω.
Εκεί που ο έρωτας φάνταζε λύτρωση
και τα βιβλία γνώση.
Παλιές συνήθειες…
Ταραχές, ελπίδες, ψευδαισθήσεις.
Άσε λοιπόν τον άνεμο να σε πάει όπου σε πάει..
Ξέρει.. Και είναι ήρεμα.
⁜
ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
Η Νύχτα γλιστράει σε άδειους δρόμους .
Ελάχιστοι περιπατητές απόμειναν
να σεργιανούν αγνάντι απ’ το φεγγάρι.
Αυτοί που δεν ξέρουν - όπως οι ποιητές -
να ονειρεύονται
σ’ ένα κλειστό δωμάτιο.
Με νοτισμένα τα μαλλιά απ’ το μυστήριο
αφήνονται στη μαγεία
του βραδινού σκηνικού του κόσμου..
…………………………………………………
Κάποιοι, σαν υπνοβάτες τριγυρνούν
-οι πιο θλιμμένοι-
κι άλλοι , οι πιο ονειροπόλοι
πατούν σ’ ουράνιες σκαλωσιές
και ταξιδεύουν ανάμεσα στ’ αστέρια.
Με μάτια ορθάνοιχτα κοιτούν
το θαύμα του διάστικτου ουρανού,
κι αναρωτιούνται…
Ύστερα, αφού
η απληστία των ματιών κοπάσει
σιωπηλοί, κι απληροφόρητοι,
γυρίζουν στα στοργικά κρεβάτια τους,
ανεξήγητα χαρούμενοι, σαν παιδιά.
Λες κι εδώ, στο σπίτι τους
με τα απόμακρα γαυγίσματα
και το άρωμα του γιασεμιού
να εισβάλει απ’ τη βεράντα
εδώ, απλά ανασαίνοντας της γης τη μυρωδιά
να γεύονται ολάνοιχτο το νόημα της ζωής.
Άδειασε το μυαλό τους πια από ερωτήματα.
Όλα απαντήθηκαν
απ' την Σιωπή του Αόρατου.
………………………………………………………
Και η Νύχτα στους άδειους δρόμους συνεχίζει να γλιστρά.
⁜
TABULA RASA
Τι ταξίδι κι αυτό!
Να σου έχει σβηστεί η μνήμη
του τόπου εκκίνησης
και του τόπου προορισμού!
⁜
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Έρχεσαι να ταξιδέψεις
στον κόσμο των εικόνων.
Ποιος ξέρει τι περίμενες!
Αλλά έτσι τελειώνουν τα ταξίδια εδώ.
Βρίσκεις αυτό που κατά βάθος έψαχνες.
Το πρόσωπό σου να σε κοιτάζει
μέσα απ’ τα μάτια του άλλου.
⁜
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ.
Κι ας πήραμε τους μεγάλους δρόμους
το ξέραμε πώς δεν βγάζουν πουθενά.
Το έχουν πει και οι σοφοί.
Η χώρα που δεν είναι πουθενά
είναι η αληθινή πατρίδα.
Κυριακή Καρσαμπά
Δημοσιεύτηκαν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Απίκο και αντλήθηκαν από το προφίλ της ποιήτριας στο FB.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου