Γ.Λ. Οικονόμου-Πέντε Ποιήματα

 

Ένας γάτος που τον έλεγαν Μπάμπη

Εκείνο το βράδυ

Οι φίλοι ανησυχούσαν

Με τη συμπεριφορά μου

Μ’ έπνιγαν

Ανείπωτοι καημοί

Ποιος ξέρει πώς ήμουν

Μόνο ο Μπάμπης

Που τόσα χρόνια τον φοβόμουνα

Με κατάλαβε

Κάθισε ήσυχα κοντά μου

Μ’ άφησε να του χαϊδέψω τη ράχη

Κόψαμε το παράπονο στη μέση

Και ήσυχος πια

Έκανα το δρομολόγιο

Σχολή Τυφλών-Σταυρούπολη

⁜

Απουσίες

Ήταν ένας παράξενος καθρέφτης

Δεν έδειχνε ποτέ

Αυτόν που έστεκε μπροστά του

Μόνο αυτούς που έλειπαν

Μόνο αυτούς

⁜

Νωρίς

Νωρίς μεγάλωσες

Κι είχα ακόμα να σου πω

Τόσο ωραία παραμύθια

⁜

Φθινόπωρο

Αλλάζει ο καιρός

έρχεται κρύο

τώρα θα δω

αν είσαι

άνθρωπος

ή πουλί

που κυνηγούσε

καλοκαίρια.

⁜

Η φτωχική ζωή μας

Ό, τι πολύ λαχτάρησες

δεν έφτασε στα χέρια σου ποτέ

ό, τι πολύ ονειρεύτηκες

όνειρο έμεινε

τα ’χει αυτά η ζωή

καθημερινά μας ξεγελάει

κι εμείς για να μη της χαλάσουμε χατίρι

κάνουμε πώς την πιστεύουμε

γιατί ότι κι αν πείτε

πολύ την αγαπήσαμε εμείς

-για λόγους ανεξήγητους-

τη φτωχική ζωή μας.

Πηγή:  ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ, Εκδόσεις Κύμα 2020

Ανθολόγηση: Κυριακή Καρσαμπά