Ίδιος με λύκο είναι ο άνεμος: χιμάει
απ’ το βουνό στη πεδιάδα σαν ξυράφι
στο διάβα του πατάει τα στάχυα στο χωράφι
κι απ’ όπου κι αν διαβαίνει τον χαμό σκορπάει.
Σφυρίζει πάντα τα αίθρια πρωινά, κι από ’κει
ορίζοντες με φως και σπίτια ξημερώνει
καθώς νερά μες στις πηγές αναστατώνει
στα καταφύγια τους ανθρώπους καταδιώκει.
Κατάκοπος μετά κοιμάται, κι έτσι μι’ απορία
τα πράγματα διοικεί, όπως και μετά τη συνουσία.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου