Γιώργης Παυλόπουλος -Ο γάτος μου

 Ο γάτος μου

έχει όλα τα ελαττώματα

και τις αδυναμίες μου.

Νωχελής και ακαμάτης

νυχτόβιος και ονειροπόλος

του αρέσει να μυρίζει το σκοτάδι.

Σπάταλος στα χάδια

ρίχνεται στο κορίτσι μου

χώνεται στα πόδια της

κι όταν τον διώχνω

μου παρασταίνει τον τίγρη.

Συχνά τον γελοιοποιώ

και τότε αγριεύει

σηκώνουνται στη ράχη του οι τρίχες

και μου δείχνει τα νύχια του.

Όταν οι καλεσμένοι μου

μιλάνε για πολιτική

πλήττει και κοιμάται στο χαλί.

Δεν μου επιτρέπει να βλέπω τηλεόραση

κι έμαθε με την ουρά του

να μου κλείνει το κουμπί.

Ωστόσο δεν χώνει την ουρά του πουθενά.

Δειλός και άτολμος

δεν ανεβαίνει ποτέ στα κεραμίδια.

Αγαπάει τις όμορφες γάτες

αλλά κανείς δεν ξέρει

πού σμίγει τις φιλενάδες του.

Αλχημιστής απολαύσεων

αριστοτέχνης εκπλήξεων

σκηνοθέτης της σκιάς του

κυνηγάει πεταλούδες.

Με εκλιπαρεί να τον προσέξω

μα εγώ τον αποφεύγω επίτηδες

και τον παρακαλώ να με αφήσει ήσυχο

να γράψω αυτό το ποίημα για το γάτο μου

που με βασανίζει χρόνια.

Μου γυρίζει τότε την πλάτη

και χάνεται στο σκοτάδι.

Και βέβαια δεν με ζηλεύει καθόλου

για τις επιδόσεις μου στην Ποίηση.

Θέλει να μοιράζεται το πιάτο μου

αλλά δεν του κάνω ποτέ το χατίρι

κι ας λένε πως η Ποίηση

είναι το πιάτο που μοιράζεται

ο ποιητής με το γάτο του.

Γιώργης Παυλόπουλος,  Να μη τους ξεχάσω – Κέδρος, 2008.

Πηγή: Γιώργης Παυλόπουλος, Ποιήματα 1943-2008, Φιλολογική επιμέλεια Γιώτα Κριτσέλη, Αθήνα: Κίχλη 2017.