Νίνα Γεωργιάδου-Η Γυάρος μέσα μας

Ποτέ πριν η εξουσία, διεφθαρμένη, εξωνημένη, κραγμένη σε όλα τα επίπεδα, δεν ήταν τόσο αποτελεσματική στη μαζική συμμόρφωση.

Δικτατορίες, κάλπικες δημοκρατίες και Νύχτες των Κρυστάλλων, στάθηκαν ανίκανες στην απόλυτη συμμόρφωση.
Η ανυπακοή κυλούσε σε υπόγεια ρεύματα, όπως το αίμα στις φλέβες των ανθρώπων, κι έφερνε την ανατροπή.
Ποτέ πριν ο φόβος του θανάτου δεν ήταν τόσο καταλυτικά συμμορφωτικός.
Από τα χαρακώματα, ως τα σκοπευτήρια, τα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και τα ξερονήσια, οι άνθρωποι αναμετρήθηκαν με το φόβο του θανάτου, όρθιοι.

Ακόμα κι αυτοί που δεν βγήκαν μπροστά με την αποκοτιά του ήρωα και δεν είχαν διαβάσει μια αράδα από τους στωικούς, είχαν εμπεδώσει την άρρηκτη σχέση της ζωής με το θάνατο και αρνιόντουσαν να ζουν, πεθαίνοντας καθημερινά.

Σήμερα, καθένας έστησε μια Γυάρο μέσα του και αυτοεξορίστηκε.
Χειραγωγημένοι από τον υπόκοσμο της οθόνης που, με το αζημίωτο, κάνει τη δουλειά του «αναμορφωτή συνείδησης», του δεσμοφύλακα και του βασανιστή, η συμμόρφωση σαρώνει μαζικά. Η οθόνη μπορεί να έχει το ελάχιστο μέγεθος του smart phone και οι εντολείς της, η διεφθαρμένη, εξωνημένη και κραγμένη σε όλα τα επίπεδα εξουσία, το μπόι του παραμορφωμένου νάνου των τσίρκων, μοιάζουν όμως γίγαντες γιατί στη μέσα μας Γυάρο, είμαστε γονατισμένοι, όπως οι σερνάμενοι προσκυνητές της εμπορεύσιμης άνωθεν σωτηρίας.
«Η δικτατορία μπαίνει μέσα μας. Σπάνε πάνω μας κύματα και σφυρίζουν καλώδια», όπως στην Αρχαία Σκουριά, κι εμείς κρατάμε στην κωλότσεπη το free pass μιας rapid ελευθερίας.

Οι απελεύθεροι της Ιστορίας.
Εκχωρήσαμε και το Ψωμί και την Παιδεία και την Ελευθερία, στο όνομα μιας λαθραίας επιβίωσης.
Το Πολυτεχνείο Ζει μόνο αν προσδιορίσουμε ξανά την έννοια της ζωής.΄

Πηγή: http://vathikokkino.gr/archives/127152