Δημήτρης Καλοκύρης - Το αύριο της νύχτας

1

Επειδή μπορεί και να νόμιζες
ότι ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος
από άπειρα βιβλία
και να κατάλαβες ύστερα πως τα βιβλία είναι λόγια,
τα λόγια μουσικές, οι ήχοι τους χρώματα,
οι αποχρώσεις τους λάμψεις
και ότι ζούμε σ’ έναν τόπο κατάφωτο που όλα
είναι Κάτι Άλλο κι όλοι εμείς
είμαστε ο ένας για τον άλλον ένα παράδοξο
άδειο κουτὶ
που μας χαρίζουν μέσα σε όνειρο, και ξυπνάμε
χωρίς να ξέρουμε ακριβώς σε τι χρησιμεύει
αυτό το πολύχρωμο δώρο
αλλά καταλαβαίνουμε μεμιάς
πως είναι ολόκληρος ο κόσμος
— σου γράφω, απλά, για ένα χάρτινο φιλί.

2

Κάθε φορά που ταξιδεύεις σε μια άλλη ηλικία
είναι σαν να πρωτοβλέπεις τις κατόψεις
του λαβύρινθου
με το μελάνι και το κάρβουνο σημαδεύοντας
το νήμα και τη στάθμη στα εδάφη της ζωής.

Μ’ αυτή την τεχνική ξεγελάει ο άνθρωπος το θάνατο.
Η τέχνη είναι ένας τρόπος
ν’ αλλάζουν μέσα σου οι πορείες των πραγμάτων.

Tο Ίλιον δεν αλώθηκε με άρματα ή μηχανισμούς
αλλά με ένα ξύλινο κουτί σε σχήμα αλόγου
— και μάλιστα ελληνικής κατασκευής.

3

Σε κοιτάζω ν’ ανθίζεις κάθε άνοιξη
και με το βλέμμα σου να προλαβαίνεις
το χορτάρι καθώς πρασινίζει,
τα νερά να φωτίζουν τη θάλασσα
που ανοίγεται μπροστά σου
ν’ αγγίζεις τις λέξεις με το δάχτυλο
γιατί μες από την αφή ανάβουν, σαν τα σπίρτα,
τα γενναία αισθήματα.

Λοιπόν, του κόσμου ο μηχανισμός
είναι μάλλον απλός:

Για να δεις το σκοτάδι αρκεί να κλείσεις τα μάτια.

Αλλά το αύριο της νύχτας, Αριάδνη, είναι το φως.

(Από τη συλλογή «Ισαύρων», Άγρα, 2015)

Πηγή: https://culturebook.gr/patras-world-poetry-festival/pwpf-2021/participants-pwpf-2021/dimitiris-kalokyris-greece/