Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα

Η αγαπημένη του εποχή

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη του εποχή –
όχι τόσο για τα φρούτα του,
όσο γι’ αυτούς
τους μακρινούς περίπατους μέσα στο βράδυ,
εκεί στις φτωχογειτονιές∙
με τις καταβρεγμένες τους αυλές,
τα τηγανίσματα.

~

Μέσα σ’ αυτές τις κάμαρες

Μέσα σ’ αυτές τις κάμαρες
θα τελειώσεις τις μέρες σου:
τακτοποιώντας στη βιβλιοθήκη
ή στην κουζίνα ψήνοντας καφέ
ή ψαχουλεύοντας σ’ ένα ντουλάπι.
Καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού
με μια ζακέτα ανάριχτα,
θα καθαρίζεις τα γυαλιά σου
ή θ’ ακούς στο τρανζιστοράκι
το κυριακάτικο κήρυγμα.

~

Σε φίλο ποιητή

Φαίνεται πως δεν έχεις τίποτα να πεις,
αφού ολόκληρη ζωή μιλάς.

~

Ποτέ ξανά

Αυτό το ποίημα
ποτέ δε θα το ξαναγράψω.
Ποτέ δε θα περάσω
απ’ τα ίδια φιλιά.

~

Κάθομαι στη βεράντα

Κάθομαι στη βεράντα κι αγναντεύω
σιωπηλός.
Ανόρεχτη που ’ναι η ματιά μου.

Απ’ τις ταράτσες
κεραίες με κοιτάζουνε βουβές∙
τέντες πληκτικά κατεβασμένες,
σαν την ψυχή μου.

~

Έγραψε ποιήματα

Έγραψε ποιήματα,
όπως άλλοι
δούλεψαν στα λατομεία.

Κι οι δυο τους σκάψανε βαθιά.

Εκείνοι για ένα μεροκάματο∙
αυτός όμως για τί;

*από τη συλλογή Σύντομο βιογραφικό, εκδ. Διαγωνίου, 1991.7

Πηγή: https://fteraxinasmag.wordpress.com/2024/06/11/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bb%ce%ac%cf%83%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b7%cf%82/