Πικρό αηδόνι καλαηδεί
παραλογές και μισεμούς
του Κωσταντή της Αρετής
του έρωτα και του θανάτου
σύνορα κι άλλα σύνορα
και οφειλές του χρόνου
Κι η νύχτα έχει το κλειδί
του τόπου ανοίγει τη σιωπή
ανοίγει μαύρες θύρες
κι ως την αυγή μ' ένα κερί
σεντούκια ανασκαλεύει
να ντύσει τ' αποφόρια της
γυμνή μη βγει στη μέρα.
Πηγή: Η χλεύη του χρόνου, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου