Θα 'θελα να βουτήξω σε αποξένωση·
αυτές οι ανέσεις, πάνω μου ώς σωριάζονται, με πνίγουν!
Με καίει πυρή φωτιά για το καινούριο,
νέους φίλους, νέες μορφές,
τόπους!
Ω, να ’μουν έξω πια απ’ όλα τούτα αποζητάω,
— εξόν από το καινούριο.
Κ’ εσέ,
ω αγάπη, πιο πολύ και πάνω απ’ όλα σε ποθώ!
Σιχάθηκα τους δρόμους και τους τοίχους και τις πέτρες,
και λάσπη, καταχνιά κι αντάρα,
το κάθε πολυθόρυβο στρατί.
Εσύ, θα ’θελα πάνω μου να ρέεις σαν το νερό,
εσύ, όμως μακριά από τούτα!
Χλόη, κ’ ήσυχοι αγροί, και λόφοι,
κ’ ήλιος,
ω, πολύς ήλιος!
Έξω, και μόνοι, ανάμεσα σε κάποιους
ξένους ανθρώπους!
μετάφραση: Νίκος Σημηριώτης
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Βασίλη Ζηλάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου