Βισέντε Ουιδόβρο - Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου (απόσπασμα)

Μέσα μου εισρέει ο κόσμος απ’ τα μάτια

Κι από τα χέρια κι απ’ τα πόδια μέσα μου

Εισδύει και με διαπερνά και βγαίνει

Σμάρι ουράνια έντομα ή σύννεφα από λέξεις απ’ τους πόρους μου

Σιωπή η γης θα γεννήσει ένα δέντρο

Τα μάτια μου στο άντρο της υπνώσεως

Το σύμπαν που με διαπερνά εν είδει σήραγγας το μασουλάνε

Νιώθω στους ώμους μου ένα ρίγος πουλιού

Ρίγος από φτερούγες κι εσώτερο κυματισμό

Κυμάτων και φτερών κλίμακες μέσ’ στο αίμα

Και σπάνε οι φλέβες μου σαν παλαμάρια

Και το αίμα ξεπηδάει έξω απ’ τη σάρκα

Και βγαίνει από του χώματος τις πύλες

Ανάμεσα σε φοβισμένα περιστέρια

*

Κάτοικε της μοίρας σου

Γιατί θέλεις να βγεις από τη μοίρα σου έξω;

Γιατί θέλεις να σπάσεις του άστρου σου τα δεσμά

Κι ανά το διάστημα να πορευτείς μονάχος;

Γιατί μέσα απ’ το σώμα σου θέλεις να πέσεις από το ζενίθ ως το ναδίρ;



(Βισέντε Ουιδόβρο, «Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου / 9 εικονοποιήματα, Δίγλωσση έκδοση, μετάφραση Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, εκδόσεις Μανδραγόρας, Αθήνα, 2018)