Ας είν’ ο στίχος όπως το κλειδί
Που ανοίγει χίλιες πόρτες.
Πέφτει ένα φύλλο· κάτι περνάει πετώντας·
Ό,τι τα μάτια ιδούν ας γίνει πλάσμα
Κι άσ’ την ψυχή του ακροατή να τρέμει.
Σκαρφίσου κόσμους νέους και φρόντισε το λόγο·
Το επίθετο αν δε δίνει ζωή, σκοτώνει.
Βρισκόμαστε στον κύκλο των νεύρων
Το μούσκουλο κρεμιέται
Σαν θύμηση μες στα μουσεία·
Μα δε μας παίρνει αυτό απ’ τη δύναμή μας:
Η αληθινή ρώμη
Κατοικεί στο κεφάλι.
Γιατί υμνείτε το ρόδο, ω Ποιητές!
Μέσα στο ποίημα κάντε το ν’ ανθίσει.
Για μας μονάχα
Τα πράγματα όλα ζουν κάτω απ’ τον ήλιο.
Είν’ ο ποιητής ένας μικρός Θεός.
Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου.
Από το βιβλίο: Ηλίας Ματθαίου, «Λατινοαμερικανική ποίηση», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1987, σελ. 118.
Πηγή:http://alonakitispoiisis.blogspot.com/2009/05/blog-post_3105.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου