Δεν είναι μονάχα τ’ αηδόνιαπου κάνουν ναό το κλαρί,που κάνουν απέραντη γλύκακι εσένα, διαβάτρα στιγμή!
5Στην πλάση είναι κι άλλα πουλάκιατου θεού απ’ τα χέρια κι αυτά,δεν ξέρει κανείς τ’ όνομά τους,πώς είναι κανείς δε ρωτά.
Κελάηδημα κι αν κελαηδήσουν10κρυμμένα, φτωχά, ταπεινά,τα ρόδα που ανθούν δεν τα γέρνουνσωμένα, από έρωτ’ αχνά.
Γρικώντας τα οι νύχτες δε στέκουνκαι οι κόσμοι θαμποί εκστατικοί,15σαν όταν ασύγκριτη πίνουντου θείου τ’ αηδονιού τη φωνή.
Στην πλάση είναι κι άλλα πουλάκια,τραγούδια, μα πόσο δειλά!Σαν πάθους φωνή ν’ ανεβαίνει20στα χείλη χωρίς να μιλά.
Στην πλάση είναι κι άλλα πουλάκια,γλυκόλαλα, πόσο απαλά!Σα μάτι, γιομάτο συμπόνιαπου μόλις μας βλέπει περνά.
25Γρικώντας τα οι νύχτες δε στέκουνκαι οι κόσμοι θαμποί εκστατικοί,και μήτε που κίτρινα γέρνουντο ρόδα απ’ αγάπη τρελή.
Μα κάποιες καρδούλες τ’ ακούνε,30και σαν αδερφούλες μ’ αυτά,και σαν ανταπόκριση να ’χουνπρωί βράδυ μ’ αυτά μοναχά,
αν τύχει στα δέντρα των κήπων,μ’ όποια ώρα και μ’ όποιο καιρό,35χειμώνα, φθινόπωρο, θέρος,μεσάνυχτα, αυγή, δειλινό,
σα φύλλο να σειέται, σα φύλλουστ’ αφτιά μας ψιθύρισμα, ω πώς!αν τύχει να πάει στις καρδούλες,40πουλάκια, ο δικός σας σκοπός.
Καρδούλες, με ποιά τον ακούτεκατάνυξη, —πώς να την πεις!—που δεν τη γεννά, δεν την ξέρειτ’ αηδόνι, ο μεγάλος ποιητής!
|
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
|
iΚι αυτό το τραγούδι σ’ το στέλνω,iiΨυχή μυστική μου, σ’ εσένα!iiiΤου στίχου μου τ’ άνθια είναι τώραivγια Σε όλα, από Σε φυτρωμένα.
|
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ /ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΣΤΙΧΟΙ . Ενότητα: ΠΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΡΥΘΜΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου