Καλοκαίρι
Το βράδυ σωπαίνει ο θρήνος
του κούκου στο δάσος.
Βαθύτερα γέρνει το στάχυ
κι η κόκκινη παπαρούνα.
Πάνω απ’ το λόφο απειλεί
μαύρη καταιγίδα.
Το παλιό τραγούδι του γρύλου
ξεψυχά στον αγρό.
Το φύλλωμα της καστανιάς
πια δε σαλεύει.
Το φόρεμά σου θροΐζει
στο γύρισμα της σκάλας.
Γαλήνια φέγγει το κερί
στο σκοτεινό δωμάτιο
ένα ασημένιο χέρι
το ‘σβησε-
άπνοια, νύχτα δίχως άστρα.
Μετάφραση: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
Καλοκαίρι
Το βράδυ ο θρήνος του κούκου
σωπαίνει στο δάσος.
Ριζώνουν τα στάχια βαθύτερα,
το αφιόνι στη γη.
Mιας μπόρας ο ίσκιος
μαυρίζει στους λόφους.
Το παλιό τραγούδι του γρύλλου
αργοσβήνει στον κάμπο.
Ασάλευτα μένουν
της καστανιάς τα φυλλώματα.
Στη γυριστή τη σκάλα
το φόρεμά σου θροΐζει.
Στο σκοτεινό δωμάτιο
ένα κερί φέγγει βουβό·
ένα χέρι ασημένιο
το σβήνει·
άναστρη, απάνεμη νύχτα
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου