Δεν είσαι πια, Αθήνα, Ελλάδα,
παρά το άντρο των μωρών; Μια χώρα τώρα
του άμετρου, Αθήνα,
δική μου Αθήνα, μάτια διάπλατα,
εσύ που σ’ όσους πόθησαν του ανθρώπου την αξία
τα μάτια άνοιξες πρώτη
πώς τώρα πια τυφλώνεις τερατόμορφη;
Ποιος σε κατάντησε έτσι,
ποια τέρατα, ποια κτήνη;
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου