Στο τέλος του αγώνα ο ίσκιος ενός σταυρού
σχεδιάστηκε στο γήπεδο του ποδοσφαίρου
πριν σβήσουν οι μεγάλοι προβολείς. Στ’
αποδυτήρια
έπαιζαν νικητές και νικημένοι, μεθυσμένοι
απ’ την ωραία νεότητά τους. Ο διαιτητής
έμεινε μόνος, άναψε τσιγάρο, προσέχοντας
μη και πατήσει τον ίσκιο του σταυρού. Το τρίτο
σφύριγμα
δεν ήταν λάθος δικό του ούτε του παίκτη.
Τίνος ήταν λοιπόν; Μήπως την ώρα εκείνη
Είχε περάσει σφυρίζοντας το απέραντο τραίνο;
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, Ανταποκρίσεις, Κέδρος, Αθήνα 1987, σελ. 37.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου