Γιώργος Ξ. Μαντζουράνης-Όπου κι αν είμαι ξένος (Οι ιστορίες των γκάσταρμπαϊτερ) (αποσπάσματα)

 ΟΦΕΝΜΠΑΧ, 20.3.1969

Αγαπημένη μου και πολυαγαπημένη μου Κατίνα,

εγώ να ανταμώσουμε και άλλο δε θέλω. Τα άλλα που μου γράφεις θα τα κάνουμε όλα, μόνο να σμίξουμε. Ένα μήνα τώρα που είμαι εδώ και έβαλα μπροστά να ψάχνω πώς θα έρθεις. Λέω να μην πας στην επιτροπή, γιατί μπορεί να σε στείλουν στην άλλη άκρια της Γερμανίας και πάλι χωρισμένοι θα είμαστε. Πιο καλά να το κάνουμε με πρόσκληση, μα πάλι θέλουμε λεφτά και ακόμα δε βαστούμε για τέτοια. Λένε πως για πρόσκληση θένε 300 μάρκα αυτός που θα φροντίσει και τα έξοδα δικά μας. Μα εγώ δε βλέπω την ώρα. Άσε πάλι που δεν μπορώ να φύγω από το χάιμ πριν κλείσει χρόνος. Έτσι λένε, μα δεν το έχω εξετάσει καλά. Τα Σάββατα τα περνώ μπροστά στις βιτρίνες, να ξέρω το κάθε πράμα που θα χρειαστούμε πόσο έχει.

Μάθε ότι σ’ αγαπώ, σε περιμένω και φροντίζω.

Αντώνης

ΕΝ ΚΡΕΦΕΛΤ τη 29.1.1970

Πολυαγαπημένε μου Αντώνη,

πήρα το πρώτο γράμμα σου εδώ που βρέθηκα. Καλά μου τα έγραφες πως η Γερμανία είναι δύσκολη και δεν το πίστευα. Βρέθηκα ξαφνικά σε ξένο τόπο, δεν μπορώ να μιλήσω, να συνεννοηθώ, καμιά φορά πάω να σκάσω. Το πώς έφτασα σου τα έγραψα, τώρα κάνω να συνηθίσω, η δουλειά δεν είναι βαριά, μα είμαι άμαθη στις μηχανές. Πιο δύσκολα είναι το βράδυ, με ένα σωρό γυναίκες μέσα στο χάιμ, να πλύνεις, να μαγειρέψεις, τέσσερις και έξι μέσα σε κάθε κάμαρα. […]

Να μη στεναχωριέσαι, θα τα καταφέρω και μόνη. Ένα σου λέω. Μια και βρέθηκα στη Γερμανία, θα το σκάσω μόλις μου πεις να έρθω, και ας πάει και το συμβόλαιο που λένε να κουρεύεται. Τι θα μου κάνουν; Θα με κρεμάσουν; Λένε ότι βάζουν μονάχα ένα πρόστιμο. Λαχταρώ να φτάσει το άλλο Σάββατο, να έρθεις να σε δω. Εδώ έχει πολλά χιόνια, να είσαι καλά ντυμένος. Να έρθεις στο χάιμ να με ζητήσεις κι ας λένε ό,τι θένε πως απαγορεύεται. Εγώ ακόμα δεν μπορώ να κάνω βήμα, δεν ξέρω.

Σε φιλώ και σε λαχταρώ

Κατίνα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΗΣ, Όπου κι αν είμαι ξένος (Οι ιστορίες των γκάσταρμπαϊτερ)