Νίκος Καρύδης-Το μεσημεριάτικο φως

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο

στις βιτρίνες των μαγαζιών

η άσφαλτος

ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί

γεμάτη ιστορίες βαποριών που δεν έχουν πια

όνομα

δεν αγαπούσα τίποτα άλλο

εκτός από τα μάτια μου που σ’ έβλεπαν

ξέροντας πως η ζωή μας έφυγε

ή θα φύγει

αγκαλιασμένη με τη μοναξιά του Αρχάγγελου Μιχαήλ

σε κείνη την εκκλησιά του Μιστρά

δική μου και δική σου.



Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο

στις βιτρίνες των μαγαζιών

ώσπου ήρθε η ώρα και

έκλεισαν.

Nίκος Καρύδης, Τα Ποιήματα 1944-1984