Η βροχή γίνεται λυγμός, ιερογλυφικά
λάβας οι νεροσυρμές, μελισσοκέρι στους
Σμιλεύεται πένθος, απλές γραμμούλες
Πέτρινες κυψέλες η γραφή των ορυκτών
Σίδηρος και νικέλιο, σταγόνες μολύβδου
στη θέση των κλειδώσεων
Αναδυόμενο κορμί, ώχρες πεθαμένου ορίζοντα
Τα χέρια επιστρατεύτηκαν, άκρα λεπίδες
Δακτυλικά αποτυπώματα ηπείρων
Η εποχή τυφλώνεται στην αστραπιαία κίνηση
Οι εμπιστοσύνες ένα γιορντάνι μίσους
Κι εγώ ίσταμαι στην πανδημία στειρότητας
Στύσεις αλλεπάλληλες να φτάσω το
ελάχιστο του θανάτου
Η εικόνα, μια κατατομή λέξεων στο σημείο
κατάρρευσης, όπως:
''συλλέγω ήχους καλπασμών καταπάνω'',
''φόβος λούεται σε βρασμό σφαλμάτων'',
''μάτια μελάνη ορχιδέας στην πρωινή σφαγή'',
''το μέλλον απόσταγμα μεθοδεύσεων''
Η λαλιά μου, αλωνάκι στο
μπουγάζι
Διηγήσεις Πόλεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου