Κάθε φορά που έρχεται ο στόλος,
το λιμάνι ντύνεται τα ψέματά του,
επισκευάζει τα κορίτσια του,
σημαιοστολίζει τις ραγισματιές του,
κι εσύ ξεχνιέσαι σ’ αγκαλιές ψιμυθιωμένες,
σε γέλια δανεικά για μια στιγμή.
– Πόσο κοστίζει εδώ η τρυφερότητα;
– Ένα δολάριο «σ’ αγαπώ»,
δύο δολάρια «τι γλυκά μάτια που έχεις»,
«χρυσό μου, λέκιασες τ’ ωραίο σου πανταλόνι».
Κι ύστερα, όταν βγαίνεις μεθυσμένος
και μέσα σου τρεκλίζουν όλα τα παράπονα –
VISIT US AGAIN
IT’S NOT LIKE HOME
IT’S BETTER.
Δεν σ’ άφησαν ούτε ένα σεντ για καρτ-ποστάλ.
[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου