ΣΥΝΟΔΕΨΑ ΝΕΚΡΟΥΣ
Για τον άνθρωπο: και τούτο και κείνο. ΄Ολα
για τον άνθρωπο.
Συνόδεψα νεκρούς
τραγούδησα ήρωες
για την αγάπη σου.
Σημαίες στον ήλιο σήκωσαν
τα χέρια μου, απηγορευμένες,
για την αγάπη σου.
Μπόρεσα κι είδα το αίμα
στο λερωμένο χιόνι
για την αγάπη σου.
Είδα σπαθιά, τουφέκια
και δήμιους, δίχως μίσος
για την αγάπη σου.
Και μ' όλο που συγγνώμη
ποτέ δε θα ζητήσω
για την αγάπη σου,
σε μάρμαρο το γράφω:
Ξέχασα την αγάπη
για την αγάπη σου.
ΤΑΚΗΣ ΛΙΟΥΜΗΣ *
Θα σου στείλω μια πράσινη ελπίδα
από τα δέντρα που ζωγράφισε ο φίλος μας ο Βικέντιος
Βαν Γκογκ
θα σου στείλω ένα άνθος της αχλαδιάς
να θυμηθείς πως υπάρχουμε.
Πέντε χαλίκια του Υμηττού στο μαντήλι του χωρισμού μας
πέντε σταγόνες απ' τη θάλασσα δυο αχτίδες από το φεγγάρι
θα σου στείλω τον ίσκιο του χεριού μου όταν χαιρετά
κάτω απ' τον ήλιο την αγαπημένη σου
να θυμηθείς πως υπάρχουμε.
Θα σου στείλω μηνύματα, φωνές,
απ' τα τοπία που σ' έθελγαν και σε μεθούσαν
να σε κάμω ν' ακούσεις αμυδρά
το κύμα και την καλημέρα μου.
Να σου προξενήσω
ένα χαμόγελο.
* Σκοτώθηκε όμηρος στη Γερμανία
ΑΝΕΜΕ ΣΩΣΕ
Πάνω από τούτες τις κορφές των πλατανιών εδώ,
πάνω από τούτα τα έλατα διαβαίνει ο ανεμός μου,
ο μεθυσμένος μου άνεμος, ο φωτεινός και ο άγριος!
Ρεύμα του απείρου μου έρωτα , ατίθασε παφλασμέ,
φέγγοντας με τα αιώνια σου τινάγματα τον αέρα,
κουνάς τη νύχτα ολόκληρη σα νάσαι από μυριάδες
ταύρους που κατεβαίνουμε με ορμή!
΄Ανεμε σώσε!
΄Ανεμε βόηθα να πιαστώ απ' τα φωτεινά κλαδιά σου
ν' ανέβω απάνω απ' τα θολά ποτάμια!
΄Ανεμε σώσε!
Οδοιπορία: Ποιήματα 1929-1957
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου