Τον ίδιο μου το θάνατο δεν τον φοβάμαι,
όπως εκείνον όσων έχω συντροφιά.
Να ζήσω πώς μπορώ ή μόνος να΄μαι,
όταν αυτοί θα έχουν φύγει μακριά;
Χωρίς αντίσταση, τυφλά μες στην ομίχλη, μόνος,
πλάι στη μαυρίλα σέρνομαι ξυστά προς τη θανή,
κι είναι μισός, μου φαίνεται, όποιου πεθαίνει ο πόνος,
μπροστά στον πόνο όσων μένουν ζωντανοί.
Μόνο αυτός που το΄ζησε, αυτός και το μαθαίνει,
κι όποιος αυτό το γνώρισε, ας μου το συγχωρεί:
Το θάνατό του μια φορά μόνο κανείς πεθαίνει,
ενώ μ΄αυτόν των αλλωνών πρέπει κανείς να ζει.
.
(μτφρ. Γιώργος Καρτάκης - από την ανθολογία "Μετά το Άουσβιτς", εκδ. Ροές, 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου