Οι εραστές είναι ακριβά, ένδοξα κύπελα, όπου ο ένας πίνει
τον άλλον.
Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους, βασιλικούς δρόμους
και το βράδι πλαγιάζουν σε κρεβάτια κι από θρύλους πιο βαθιά.
Κι αν καμιά φορά τους δεις να περπατάνε
ή να παίρνουν μονοπάτια άγνωστα και μυθικά - μην ξαφνιαστείς,
γιατί οι εραστές είναι τυφλοί, με τα ωχρά τους βλέφαρα κλειστά
ο ένας απ' τη λάμψη του άλλου. Οι εραστές δε βλέπουν, μόνο αγγίζονται,
μα οι ρόγες των δαχτύλων τους είναι τα ίδια τα πελώρια,
τα πάντοτε έκπληκτα, μάτια του Θεού.
"Ποιήματα 1958-1964", Κέδρος 1979]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου