Δεν ήτανε για τέτοια η πρώτη εκείνη
που στο χειμώνα εδιάλεξε βραδιά:
τ’ αηδόνια τρεμουλιάζαν στα κλαδιά
κ’ έλειπε η προστατευτική σελήνη.
Με περιέργεια είχε περιμείνει,
κι ενώ τη βρήκε ρόδο στη ροδιά
χωρίς παλμό αισθανόταν την καρδιά
και ξέχασε ως και τη φιλοφροσύνη.
Επήγαινε στο πλάι της σιωπηλά
φυλάγοντας για κάποια τάχατε άλλη
τα ετοιμασμένα λόγια τα πολλά.
Και μόνο όταν χωρίζονταν, εκεί
θυμήθηκε στο χέρι της να βάλει
τα χείλη του, συνήθεια ιπποτική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ (1909-1956)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου