Μέσα στη φορεσιά της μοναξιάς τους
τυλίγονται ένας-ένας
και μακραίνουν
οι φίλοι μου...
Μπροστά σε μια θολή οθόνη
όλο και πιο θολή
σκιές, φαντάσματα διαβαίνουν.
Αστράφτουν πότε-πότε βλέμματα
αγγίγματα, κινήσεις,
φοβάμαι θα ξεχάσω τη φωνή τους
έτσι όπως στη δική μου μοναξιά
κι εγώ περιμαζεύομαι
ένα βήμα πιο κοντά
από κει όπου
εξ’ αρχής έχει αποφασίσει
ν΄ απαγκιάσει η ψυχή μου.
Κ.Κ. (Της στιγμής. 22.7.2018. Λίγο μετά το θάνατο της Γιώτας Αργυροπούλου στις 19/7/2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου