Για΄ να ζευγάρι ρόδα

Γιώργος & Νίκος Στρατακης - Ο βασιλιάς

Μια κόρη αθούς αμάδευγε και ρόδα εκορφολόα

και της καρδιάς της τα κρυφά στον κόρφο της τα λέγει.

Κι ο βασιλιάς επέρασεν, ως το κυνήγι πάει,

Ζευγάρι ρόδα της ζητά και τέσσερα του δίνει

Κι εκείνος εντροπιάστηκεν, δίνει της δαχτυλίδι. 

Η μάνα της εβίγλιζεν από το παραθύρι.

- Μωρή σκύλα, μωρή άνομη, μωρή γεβεντισμένη

μωρή, και δεν εντράπηκες να πάρεις δαχτυλίδι,

οπού ’χεις δώδεκα αδερφούς και δεκαφτά ξαδέρφια

κι έχεις αρραβωνιαστικό και λείπει σε ταξίδι;

Έννοια σου, νάρτουν, να το πω, να δεις τι ά σε κάνουν. 

Έρχονται δώδεκα αδερφοί και δεκαφτά ξαδέρφια. 

Ότι και μισοφάασι, κινά και τους το λέει. 

Δέρνουν κι οι δώδεκ’ αδερφοί και δεκαφτά ξαδέρφια

 κι η μάνα της κι αφέντης της με τα σιδεροσταύλια.

 Κατά το ηλιοβασίλεμα η κόρη εψυχομάχα 

κι η μάνα της την ερωτά κι ο αφέντης της τής λέει: 

- εσύ κόρη ψυχομαχείς, τι ρούχα να σε βάλω; 

Θέλεις ταμπά, θέλεις τα θα, θέλεις τα βελουδένια,

 θέλεις τα χρυσοπράσινα που σ’ έφερεν ο Γιάννης;

 Μήτε ταμπά, μήτε τα θα, μήτε τα βελουδένια 

μήτε τα χρυσοπράσινα που μ’ έφερεν ο Γιάννης. 

Μον’ θέλω να με θάψετε μ’ αυτά τα ματωμένα, 

για να το μάθει ο βασιλιάς, να το γροικήσει η χώρα, 

πως μ’ αδικοσκοτώσατε για ένα ζευγάρι ρόδα.

Παντελής Μπουκάλας, Μηλιά μου αμίλητη, εκδόσεις Άγρα.