Αν εξαιρέσεις τα κεντητά τραπεζομάντηλα
και τ’ αρραβώνα όσα χρυσαφικά
τίποτε άλλο,
μάνα,
δεν σου αξιώθηκα.
Τις μάνες ο κόσμος αποχαιρετά
με κοπετούς και βόγγους.
Με τα σανδάλια τα εξώφτερνα εγώ,
μάνα,
βουβή,
σε κήδεψα.
Βραχνό πουλί, πάντα σε λάθος τόνο.
Όπως τα έλεγες,
μάνα μου,
αποδείχτηκα.
Κοινωνικής μαθήσεως ανεπίδεκτη.
Κράτησα όλες τις κραυγές για τα ποιήματα.
Καθαρό Οινόπνευμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου