Umberto Saba-Γυναίκα

Όταν ήσουν

νεαρή τσιμπούσες

σαν βατόμουρο. Ακόμα και το πόδι σου

όπλο ήταν για σένα, ω αγρίμι.

Δύσκολα σ’ έπιανε κανείς.

Ακόμα

νέα, ακόμα

είσαι όμορφη. Τα σημάδια

των χρόνων, εκείνα του πόνου, δένουν

τις ψυχές μας, τις κάνουν μία. Και πίσω

απ’ τα κατάμαυρα μαλλιά σου που τυλίγω

στα δάχτυλά μου, δεν φοβάμαι πια το μικρό

λευκό, μυτερό αυτάκι σου, το δαιμονικό.

Umberto Saba (1883-1957)

Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου

Πηγή: http://www.poiein.gr/2021/02/09/umbertosaba1883-1957%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac%cf%86%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf-%ce%b5%cf%85%ce%b1/?fbclid=IwAR0pR-hMQqMhdbHiVVCBCe6C60At3Rb2oFyrexZJIrlF3BQLil7S7nn0iDM

...............................................................................................................................................................

Γυναίκα

Όταν ήσουν

νεαρή τσιμπούσες

σα βατόμουρο. Ακόμα και το πόδι σου

ήταν για μένα όπλο, ώ αγρίμι.

Δύσκολα σ' έπιανε κανείς. Ακόμα

νέα, ακόμα

είσαι όμορφη. Τα σημάδια

του χρόνου και του πόνου δένουν

τις ψυχές μας, τις κάνουν μία. Και πίσω

απ' τα κατάμαυρα μαλλιά σου, δε φοβάμαι πια το μικρό λευκό

σουβλερό αυτάκι σου, το δαιμονικό.

Μετάφραση: Κάρολος Τσίζεκ