Κύριε, αν είν αλήθεια πως τ' αρχαία ρητά
σοφά μιλάνε, άκου και τούτο: κανείς που χει την δύναμη
δεν λέει όχι στην πράξη.
Κι εσύ τα παραμύθια πίστεψες και λόγια,
και της αλήθειας τους οχτρούς αντάμειψες.
Ήμουνα κι είμαι από παλιά δικός σου σκλάβος
σαν τις αχτίνες που τυλίγουνε τον ήλιο
κι ούτε αφορμή για πίκραμα ή πόνο σου έχω δώσει
κι όσο σκληρά παιδεύομαι λιγότερη στοργή από σένα
νοιώθω
σαν τις αχτίνες που τυλίγουνε τον ήλιο
κι ούτε αφορμή για πίκραμα ή πόνο σου έχω δώσει
κι όσο σκληρά παιδεύομαι λιγότερη στοργή από σένα
νοιώθω
Πάντα όρπιζα να βγώ ψηλά εκεί που σαι
και δικαιοσύνη σου ζητώ και το βαρύ σπαθί σου
να κτυπήσει καίρια όπου χρήζει κι όχι λόγια τ' αέρα
και δικαιοσύνη σου ζητώ και το βαρύ σπαθί σου
να κτυπήσει καίρια όπου χρήζει κι όχι λόγια τ' αέρα
Όμως οι ουρανοί μου φαίνεται πως δεν ζητάνε
την αρετή κάτω στη γη
αν απ' τους άλλους απαιτούνε από δεντρί που
εξέρανε καρπό να δρέψουν.
την αρετή κάτω στη γη
αν απ' τους άλλους απαιτούνε από δεντρί που
εξέρανε καρπό να δρέψουν.
απόδοση: Νεοκλής Κυριακού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου