Ενθάδε κείμαι και σε σκέπτομαι:
Του έρωτα η σκουριά
απλώνεται παντού σ’ ολόκληρο τον κόσμο!
Κίτρινη, κίτρινη, κίτρινη
και τραγανίζει τα φύλλα,
πασαλείβει με κρόκο
τα κερασφόρα κλαριά που γέρνουνε
βαριά-βαριά
μπαίνοντας δυναμάρι σ’ έναν γλιστερό ουρανό
καταπόρφυρο.
Δεν υπάρχει φως,
μόνο μια παχιά σκουριά από μέλι
που πέφτει στάλα-στάλα από φύλλο σε φύλλο
κι από κλαδάκι σε κλαδάκι
ξεθωριάζοντας τα χρώματα
του κόσμου, του κόσμου ολάκερου·
κι εσύ πέρα, πέρα μακριά
κάτω από τον κόκκινο χυμό της δύσης!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου