-- Ζωή, πότε κι εγώ θα ξεδιψάσω!
Σαν αμαρτία προγονική βαραίνει
το πάθος την ψυχή τη φλογισμένη
κι όλο με σπρώχνει εκεί που δεν θα φθάσω.
Νιώθω πόθο κρυφό για ό,τι θα χάσω
κι αποθυμιά βαθιά για ό,τι διαβαίνει,
κάθε όνειρο σαν ήσκιος ξεμακραίνει
και πίσω τρέχω μάταια να το πιάσω.
Κι όμως πάντα γυρεύω, δίχως γνώση,
νέα χαρά τον παλιό καημό να σβήσει,
παρηγοριά κι ελπίδα να μου δώσει
Σκύφτω να πιω κι η δίψα μου άλλη τόση
γίνεται. Και στερεύει κάθε βρύση
το χείλι το στεγνό πριν μου δροσίσει...
(1932)
Μαρίνος Σιγούρος (Ζάκυνθος 1885 - Αθήνα 1961)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου