Κωστής Παλαμάς-Ο αγαπητικός της λίμνης

Στην έρημη ακροθάλασσα με του βοριά τα φύκια,με τις φελούκες τις παλιές.Σταλίκι στα δυο χέρια σου και στα μαλλιά αρμυρίκια,άρμης και πέλαου στάλαζες για δάκρυα σταλαξιές. Και τάραξες τον ύπνο μου, στοιχειό θαλασσωμένο,της λίμνης αγαπητικέ,και μου είπες με παράπονο: «Τραγούδι περιμένω…»—Τραγούδι, σου αποκρίθηκα, δεν έχω εγώ για σε, στον αργαλειό της τέχνης μου σου υφαίνω μια ιστορία, να σ’ τη φορέσω λαχταρώ,θα σ’ τα ζεστάνει μια φωτιά τα νιάτα σου τα κρύα.Της λίμνης αγαπητικέ, σ’ αγάπησα κι εγώ. Οι Καημοί της Λιμνοθάλασσας