Σ’ αγαπώ για όλες τις γυναίκες που δε γνώρισα
σ’ αγαπώ για όλες τις εποχές που δεν έζησα
για το άρωμα της απεραντοσύνης και το άρωμα του ζεστού ψωμιού
για το χιόνι που λιώνει, για τα πρώτα λουλούδια
για τα αγνά ζώα που δε φοβίζει ο άνθρωπος
σ’ αγαπώ για ν’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ για όλες τις γυναίκες που δεν αγαπώ.
Ποιος με αντανακλά αν όχι εσύ η ίδια, βλέπω τον εαυτό μου τόσο λίγο
χωρίς εσένα δε βλέπω τίποτε άλλο παρά μια απέραντη έρημο
ανάμεσα στο άλλοτε και το σήμερα.
Υπήρξαν όλοι αυτοί οι θάνατοι που ξεπέρασα πάνω στ’ άχυρα
δεν μπόρεσα να περάσω το τείχος του καθρέφτη μου
χρειάστηκε να μάθω λέξη προς λέξη τη ζωή
Όπως τη λήθη.
Σ’ αγαπώ για τη σύνεση που έχεις σε αντίθεση με μένα για την ευεξία.
Σ’ αγαπώ κόντρα σ’ όλες τις ψευδαισθήσεις
γι’ αυτήν την αθάνατη καρδιά που δε φυλακίζω.
Νομίζεις πως είσαι η αμφιβολία ενώ είσαι η λογική
είσαι ο μεγάλος ήλιος που ανατέλλει στο κεφάλι μου
όταν είμαι βέβαιος για μένα.
μτφρ: Οδυσσέας Ελύτης, Le phénix, 1951
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου