Αθήνα Κοτσόβολου-Το τέλος

Φτάσαμε στο τέλος λοιπόν οι τελευταίοι που ονειροβατούν

Ίσως αύριο μας ονομάσουν αυθαίρετα ποιητές..

Μπορούν τάχα να υπάρξουν ποιητές που να μιλούν μοναχά

Για ώρες αλλόκοτες και για λιμάνια των αποχωρισμών;

Όχι ποιητές δεν θα μπορέσουν πλέον να υπάρξουν

χωρίς τη συνεχομένη ροή της ιστορίας.

Κι είναι αυτή η ιστορία που αλλάζει κραυγαλέα

Όχι σε ρυθμό σελίδας αλλόκοτα αλλάζει

Πως φυσάει αίφνης ο αγέρας κι έρχεται στο τέλος το βιβλίο;

Που είναι οι ενδιάμεσες σελίδες;

Υπάρχει πράγματι ένας φονιάς σε όλη αυτή την ιστορία

Και δεν είναι ο ήλιος που έγινε τυχαία δολοφόνος

Όχι τυχαία προπάντων όχι αναπότρεπτα

Κάπου κάποιος πρώτος τον σκότωσε

Ο ίδιος που έκλεψε τον ύπνο μας

και τα γλυκό ξυπνήματα των πρωινών μας

Κι υστέρα δολοφόνησε τους ποιητές

Ήρθανε μέρες αδίστακτες….

Έφτασε στο τέλος το βιβλίο

Κι οι γραφές του ακόμα αναπόδεικτες

Που είναι οι ενδιάμεσες σελίδες;

Ίσως ο δολοφόνος να καραδοκεί ακόμα ανάμεσα τους.

Ίσως αύριο να γεννηθούνε ποιητές ελεύθεροι της αγωνίας

Που δεν θα πρέπει πρώτα να πεθάνουν

Για να αποδείξουν πως είναι στ αλήθεια ποιητές .

Ποιητές που δεν θα γραφούν μόνο επιθανάτιους ύμνους

Στα παιδιά που τολμούν ακόμα να ερωτεύονται….

Πηγή: https://homouniversalisgr.blogspot.com/2013/02/blog-post_7406.html?m=0