Απόστολος Ζώτος-Το ποίημα του θανάτου μου

 "Χώματα ποιητών", Ελεγείον, Κόνιτσα 1985

Πάνω απ' το χώμα φώναζες τους μαύρους πετεινούς

είχανε φαγωθεί τα ποιήματα μες στο μυαλό μου

καις στο μισόφωτο το αίμα των νεκρών

το χώμα γέμισε μολόχες και τριανταφυλλιές

έρχονται τα νερά των ποιητών τις νύχτες στα παράθυρα

φοράς τα μαύρα ρούχα

φορούσε μαύρες λέξεις απ' τον ποταμό

η νύχτα άναβε οστά και το φεγγάρι όργωνε τα σπίτια

βροχή που γέμιζαν τα χέρια μου

επέστρεφες από παντού με μαύρα γιασεμιά

και δέντρα ανθισμένα

έβλεπες απ' τα σπλάχνα των νεκρών

γυμνή με πένθιμα μάτια

δωμάτια να καίγονται με μαύρες μουσικές

η στάχτη και το ποίημα του θανάτου μου

χιονίζει στο κρεβάτι του νεκρού

το σπίτι φωτισμένο μες στις λέξεις και τον ουρανό

πηδούν ζαρκάδια στις πλαγιές της Τύμφης

Πηγή: Χώματα Ποιητών, Εκδόσεις Ελεγείον, Κόνιτσα 1985