Γιώργος Σεφέρης - Με τον τρόπο του Γ.Σ.

 

Melina Mercouri & Vangelis - Ou que me port mon voyage, la Grece me blesse (1973)

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου 

γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου 

καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η θάλασσα μ’ ακολουθούσε 

ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου 

ως που να βρούμε τα νερά του βουνού.

Στη Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν 

ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρόπετρες 

μου κάρφωσε το χέρι στην κουπαστή 

μια σαΐτα τιναγμένη ξαφνικά 

από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης. 

Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών

και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της «Ωραίας Ελένης του Μενελάου»· 

Χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα 

μ’ έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της. 

Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μύκονο 

με χτίκιασαν οι βαρκαρόλες.

Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε 

πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά; 

Ο ένας έρχεται από Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο μήπως «έρχεται εξ Ομονοίας» 

«Όχι έρχομαι εκ Συντάγματος» απαντά κι είν’ ευχαριστημένος 

«βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό». 

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει 

δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς

δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια· 

περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν. 

Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική 

και δε βρίσκεται πουθενά·

αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε 

κρατούν «σωσίτριχα» φωτογραφίζουνται

ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ’ ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια. 

δέχουνταν το χέρι του γέρο- φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες 

που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του 

όλα τα πετεινά τ’ ουρανού. 

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει 

κι αν «ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς» 

είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι 

εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν 

την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ. 

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά 

σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης 

καμμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει 

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ’ άσπρα και στα χρυσά. 

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει· 

παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες... 

το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓ  ΩΝΙΑ 937.

Α/π "Αυλίς", περιμένοντας να ξεκινήσει.

Καλοκαίρι 1936

Τετράδιο Γυμνασμάτων

.......................................................................

Ou que me port mon voyage, la Grece me blesse

"A Pilion, parmi les oliviers, la tunique du centaure Glissant parmi les feuilles a entouré mon corps Et la mer me suivait pendant que je marchais Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse A Santorin en frôlant les îles englouties En écoutant jouer une flûte parmi les pierres ponces Ma main fut clouée à la crête d'une vague Par une flêche subitement jaillie des confins d'une jeunesse disparue Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse A Mycènes, j'ai soulevé les grandes pierres et les trésors des Atrides J'ai dormi à leur côtés à l'hôtel de "La Belle Hélène" Ils ne disparurent qu'à l'aube lorsque chanta Cassandre Un coq suspendu à sa gorge noire Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse A Spetsai, à Poros et à Myconos les Barcaroles m'ont soulevé le coeur Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse Que veulent donc ceux qui se croient à Athènes ou au Pyrée l'un vient de Salamine et demande à l'autre si il "ne viendrait pas de la place Omonia" "non, je viens de la place Syndagma" repond-il satisfait "j'ai rencontré Yannis et il m'a payé une glace" Pendant ce temps la Grèce voyage et nous n'en savons rien, nous ne savons pas que, tous, nous sommes marins sans emploi et nous ne savons pas combien le port est amer quand tous les bateaux sont partis Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse Drôles de gens, ils se croient en Attique et ne sont nulle part ils achètent des dragées pour se marier et il se font photographier l'homme que j'ai vu aujourd'hui assis devant un fond de pigeons et de fleurs laissait la main du vieux photographe lui lisser les rides creusées de son visage par les oiseaux du ciel Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse Pendant ce temps, la Grèce voyage, voyage toujours Et si la mer Egée se fleurit de cadavres ce sont les corps de ceux qui voulurent rattrapper à la nage le grand navire Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse Le Pirée s'obscurcit les bateaux sifflent, ils sifflent sans arrêt mais sur le quai nul cabestan ne bouge Nulle chaine mouillée n'a scintillé dans l'ultime éclat du soleil qui décline Où que me porte mon voyage, la Grèce me blesse Rideaux de montagnes, archipels, granites dénudés le bateau qui s'avance s'apelle Agonie ..."