Κ.Γ. Καρυωτάκης - [Δέντρα μου, δέντρα ξέφυλλα…]

Δέντρα μου, δέντρα ξέφυλλα στη νύχτα του Δεκέμβρη,στη σκοτεινή, βαθιά δεντροστοιχία,μαζί πηγαίνουμε, μαζί και η μέρα θα μας έβρει,ω ερημικά, θλιμμένα μου στοιχεία. Αύριο, μεθαύριο, σύντροφο θα μ’ έχετε και φίλο,τα μυστικά σας θέλω να μου πείτε,μα όταν, αργότερα, φανεί το πρώτο νέο σας φύλλο,θα πάω μακριά, το φως για να χαρείτε. Κι αφού ταιριάζει, ω δέντρα μου, να μένω απ’ όλα πίσω τα θαλερά και τα εύθυμα στην πλάση,εγώ λιγότερο γι’ αυτό δε θα σας αγαπήσω,όταν θα μ’ έχετε κι εσείς ακόμη προσπεράσει. Ελεγεία και σάτιρες