Τίτος Πατρίκιος - Σε βρίσκει η ποίηση (απόσπασμα)

Εκεί που σκάβεις μέσα γι' αλλη μία φορά,
εκεί που ψάχνεις για την χαμένη, βαθιά στην μνήμη αρχή,
εκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι να σμίγουν,

εκεί που φέρνεις στο νου σου περιστατικά περασμένων
χρόνων
τη ζεστασιά, μέχρι πνιγμού καμιά φορά, της μάνας
τη συγκίνηση όταν σ' αναγνώρισε για ισότιμο ο πατέρας
τον ενθουσιασμό άμα γνώριζες αυτούς που θα σε
σφράγιζαν
τον ίλιγγο στη συνάντηση με τη γυναίκα που άλλαξε
τη ζωή σου
τη χαρά και τ' απρόβλεπτα με τη γέννηση ενός παιδιού
τη λύπη από τις ρήξεις, τους χωρισμούς, τις ματαιώσεις
των ελπίδων
την οδύνη από τον θάνατο που δεν πίστευες ποτέ πως
θα 'ρθει
εκεί που ανώφελα πασχίζεις να ξαναφτιάξεις
ανθρώπους και βιώματα
σαν μαραγκός που ξαναφτιάχνει παλιά έπιπλα με νέα
υλικά
να διορθώσεις σαν μηχανές τα σώματα για να κινούνται
όπως πριν
ν' ανάψεις με νέα προσανάμματα αισθήσεις που
παλιότερα πυρπόλησαν
ν' αναστηλώσεις τα ενδόμυχα όπως αναστηλώνουν
τ' αρχαία μνημεία
εκεί που βλέπεις ότι δεν μιλάς με τον κόσμο όπως νόμιζες
ότι μιλάς μόνο με τον εαυτό σου, οπότε λες να τα
παρατήσεις...
Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Εκδόσεις Κίχλη