σκαλίσαμε τον πρώτο στίχο μας
με γαλάζια χρώματα του Αιγαίου,
με ασημένιους αφρούς από κύματα,
με κοχύλια, που στραφτάλιζαν
στην απέραντη άμμο
λέξη τη λέξη,
απ' τον ουράνιο μέσα βυθό
ανασύραμε
τ' άλικα όνειρα
(πώς λικνίζονταν πάνω στα διάφανα χεριά μας!)
ύστερ' αντικρύσαμε τον Ήλιο
αχνορόδησε στον κόρφο του ορίζοντα,
αναρρίγησε η θάλασσα,
σπιθοβόλησαν τα ματιά μας έκθαμβα
το εφηβικό μας όνειρο ξυπνούσε
και τονίσαμε το διάστερο στίχο
στο μεγάλο μας ποίημα
ο Πελαγίσιος Ήλιος μας χαμογελούσε
μας έδεσε με τις αχτίδες της αγάπης του
Και μας πήρε μαζί του
στην απέραντη άμμο
λέξη τη λέξη,
απ' τον ουράνιο μέσα βυθό
ανασύραμε
τ' άλικα όνειρα
(πώς λικνίζονταν πάνω στα διάφανα χεριά μας!)
ύστερ' αντικρύσαμε τον Ήλιο
αχνορόδησε στον κόρφο του ορίζοντα,
αναρρίγησε η θάλασσα,
σπιθοβόλησαν τα ματιά μας έκθαμβα
το εφηβικό μας όνειρο ξυπνούσε
και τονίσαμε το διάστερο στίχο
στο μεγάλο μας ποίημα
ο Πελαγίσιος Ήλιος μας χαμογελούσε
μας έδεσε με τις αχτίδες της αγάπης του
Και μας πήρε μαζί του
Κώστας Θεοφάνους (1925 - 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου