Cid Corman - Τρία ποιήματα

 ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ―

κυρίως

ό,τι

παρελθοντικό

Η απώλεια

βαραίνει και

ακόμα

συγκλονίζει

Κανένας

να τη μοιραστεί

(ακίνητα)

τα δέντρα

Τα φυλλώματά τους

έπεσαν―

ετούτο

παραμένει

Οι λέξεις―

η ανάσα αυτή―

εσύ― όχι―

εγώ;

*

Πώς να συγκολλήσεις

τα πράγματα

λες και όχι

σπασμένα

πώς τα χέρια

που με κονίαμα

και άργιλο

επιχειρούν

τα ερείπια συνειδητοποιούν

ανακαλύπτοντας ότι

το καθετί

αποδεικνύεται

πάντοτε

αδιαχώριστο

από τη μορφή που

εξ αρχής διανοημένο.

*

Εάν υπήρχε ο θάνατος μονάχα,

ποια θα ήτανε η διαφορά;

Μπαίνουμε σε ένα δάσος

από όπου διέξοδος καμιά,

όμως εν τω μεταξύ τα δέντρα

μαζεύουνε ήλιο και αέρα και

εμείς πατάμε τη γη ίσαμε να γίνει σκόνη.

Η αναπνοή μετατρέπεται σε λουλούδι

που μας ξαφνιάζει βγαίνοντας από το στόμα.

Cid Corman, από τη συλλογή "Livingdying", New Directions 1970, μτφρ. Χ. Αγγελακόπουλος

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του μεταφραστή